Ashes of Time [Wong Kar Wai]
Ενιωθα τυχερός με το εισιτήριο στο χέρι καθώς οι υπόλοιποι κάτοχοι κάρτας άνευ εισιτηρίου αναγκάστηκαν να δουν την ταινία καθισμένοι στα σκαλοπάτια. Δυστυχώς δε μπορώ να πω ότι έμεια ικανοποιημένος και με το εν λόγω έργο του Kar Wai. Πέρα από όποιες προσωπικές ενστάσεις σε ότι αφορά σε επιλογές κινηματογράφησης, χρήση μουσικής επένδυσης κτλ {ναι θα κάνω μερικές υποδείξεις να του μαθω 2 πράγματα του πιτσιρικά Kar Wai..), ένιωσα αρκετά μπερδεμένος με την πλοκή. Οταν έφτανε η ταινία στην τελική κορύφωση δυσκολευόμουν να καταλάβω τους ακριβείς λόγους. Ισως φταίω κι εγώ που ήμουν κουρασμένος μετά από ξενύχτι, αλλά σε αυτή τη φάση ένιωσα ότι μου έφυγε η ταινία μέσα από τα χέρια. Θα ήθελα να ακούσω μερικές γνώμες για να διαπιστώσω αν όντως έπρεπε να ήμουν πιο προσεχτικός.
Liverpool [Lisandro Alonso]
Με ζόρισε η ταινία του Αργεντινου Lisandro Alonso αλλά τελικά τα κατάφερα να τη δω ολόκληρη. Μεγάλη οικονομία σε πλάνα αλλά όχι και σε χρονική διάρκεια πλάνων. Πολλά πλάνα-σεκάνς {με τη σκηνή να ολοκληρώνεται σε ένα μόνο πλάνο}, γενικά-στατικά πλάνα, σε τρίποδο, μερικά πανοραμικ και ένας πρωταγωνιστής μόνος, έρημος και σιωπηλός κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας. Δικαιολογημένα έφυγε αρκετός κόσμος στη μέση της προβολής, ευτυχώς όμως όσοι αντέξαμε νιώσαμε την αίσθηση της ολοκλήρωσης στο φινάλε, με το οποίο αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι για ποιο λόγο διάλεξε ο σκηνοθέτης το συγκεκριμένο ρυθμό στην ταινία. Αν την είχα παρατήσει 10 λεπτά πριν το τέλος θα έφευγα με τις χειρότερες εντυπώσεις. Εχοντας δει ολόκληρη την ταινία μπορώ να πω ότι μου άφησε τροφή για σκέψεις...
Δύσκολη ρυθμοί με ενδιαφέρουσα δομή σε μια ταινία που αρχίζεις να εκτιμάς μετά το τέλος της προβολής.
Ενιωθα τυχερός με το εισιτήριο στο χέρι καθώς οι υπόλοιποι κάτοχοι κάρτας άνευ εισιτηρίου αναγκάστηκαν να δουν την ταινία καθισμένοι στα σκαλοπάτια. Δυστυχώς δε μπορώ να πω ότι έμεια ικανοποιημένος και με το εν λόγω έργο του Kar Wai. Πέρα από όποιες προσωπικές ενστάσεις σε ότι αφορά σε επιλογές κινηματογράφησης, χρήση μουσικής επένδυσης κτλ {ναι θα κάνω μερικές υποδείξεις να του μαθω 2 πράγματα του πιτσιρικά Kar Wai..), ένιωσα αρκετά μπερδεμένος με την πλοκή. Οταν έφτανε η ταινία στην τελική κορύφωση δυσκολευόμουν να καταλάβω τους ακριβείς λόγους. Ισως φταίω κι εγώ που ήμουν κουρασμένος μετά από ξενύχτι, αλλά σε αυτή τη φάση ένιωσα ότι μου έφυγε η ταινία μέσα από τα χέρια. Θα ήθελα να ακούσω μερικές γνώμες για να διαπιστώσω αν όντως έπρεπε να ήμουν πιο προσεχτικός.
Liverpool [Lisandro Alonso]
Με ζόρισε η ταινία του Αργεντινου Lisandro Alonso αλλά τελικά τα κατάφερα να τη δω ολόκληρη. Μεγάλη οικονομία σε πλάνα αλλά όχι και σε χρονική διάρκεια πλάνων. Πολλά πλάνα-σεκάνς {με τη σκηνή να ολοκληρώνεται σε ένα μόνο πλάνο}, γενικά-στατικά πλάνα, σε τρίποδο, μερικά πανοραμικ και ένας πρωταγωνιστής μόνος, έρημος και σιωπηλός κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας. Δικαιολογημένα έφυγε αρκετός κόσμος στη μέση της προβολής, ευτυχώς όμως όσοι αντέξαμε νιώσαμε την αίσθηση της ολοκλήρωσης στο φινάλε, με το οποίο αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι για ποιο λόγο διάλεξε ο σκηνοθέτης το συγκεκριμένο ρυθμό στην ταινία. Αν την είχα παρατήσει 10 λεπτά πριν το τέλος θα έφευγα με τις χειρότερες εντυπώσεις. Εχοντας δει ολόκληρη την ταινία μπορώ να πω ότι μου άφησε τροφή για σκέψεις...
Δύσκολη ρυθμοί με ενδιαφέρουσα δομή σε μια ταινία που αρχίζεις να εκτιμάς μετά το τέλος της προβολής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου