Lake Tahoe

Η ταινία του συμπαθέστατου Μεξικάνου Fernando Eimbcke που παρευρέθηκε στο Φεστιβάλ μπορεί να αποτελέσει πρότυπο για όσους κινηματογραφούν χωρίς (μεγάλο) badget. Ο Μεξικανός χρησιμοποιεί μαύρη οθόνη σε κάποια σημεία της ταινίας τόσο για να δείξει το πέρασμα του χρόνου όσο και για να αποφύγει κάποια έξοδα που δε θα μπορούσε να καλύψει. Ετσι αντι να κινηματογραφήσει μια τράκα πετάει μαύρη οθόνη και στο επόμενο πλάνο το αμάξι είναι χτυπημένο στην κολώνα, ή πχ ο νεαρός πρωταγωνιστής μπαίνει στον κινηματογράφου και αντί να δούμε πλάνα της ταινίας Κουνγκ Φου που παρακολουθεί βλέπουμε μια μαύρη οθόνη και ακούμε ήχους από μάχες... 30'' με μαύρη οθόνη και όμως το συγκεκριμένο κομμάτι είναι πολύ πιο διασκεδαστικό καθώς όλοι μπορούμε να φανταστούμε τις εικόνες των "νίντζα" που μονομαχούν. Σε αντίθετη περίπτωση η παραγωγή θα έπρεπε να ξοδεύσει ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για δικαιώματα... Τόμπολα λοιπόν για τον Μεξικάνο.
Η ταινία σίγουρα δεν είναι αριστούργημα έχει όμως να διδάξει πολλά στους "επίδοξους" κινηματογραφιστές μας. Δεν είναι λίγο περίεργο ότι Μεξικάνοι, Ρουμάνοι, Ιρανοί κτλ κάνουν όμορφες δουλειές με ελάχιστα μέσα ενώ εμείς εξακολουθούμε να πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό; Δε θέλω να βάλω όλους τους σκηνοθέτες-κινηματογραφιστές μας στο ίδιο τσουβάλι -υπάρχουν άνθρωποι που κάνουν πολύ καλές προσπάθειες- η πλειοψηφία όμως νομίζω ότι ανήκει στην εν λόγω κατηγορία.
Κατά τα άλλα στο Lake Tahoe παρακολουθούμε το 24ωρο ενός πιτριρικά Μεξικανου που μόλις έχει τρακάρει το αμάξι του. Τα γενικά-στατικά πλάνα σε συνδυασμό με τους νωχελικούς ρυθμούς των μεξικάνων αναγκάζουν τον θεατή να μπει σε λογική σιέστας. Τραγελαφικές καταστάσεις που καλείται να ξεπεράσει ο νεαρός και ένα προσωπικό δράμα που πρέπει να αντιμετωπίσει γεμίζουν 81' ταινία με έξυπνες ατάκες και ενδιαφέρουσα πλοκή.

16/11/08

Ashes of Time [Wong Kar Wai]
Ενιωθα τυχερός με το εισιτήριο στο χέρι καθώς οι υπόλοιποι κάτοχοι κάρτας άνευ εισιτηρίου αναγκάστηκαν να δουν την ταινία καθισμένοι στα σκαλοπάτια. Δυστυχώς δε μπορώ να πω ότι έμεια ικανοποιημένος και με το εν λόγω έργο του Kar Wai. Πέρα από όποιες προσωπικές ενστάσεις σε ότι αφορά σε επιλογές κινηματογράφησης, χρήση μουσικής επένδυσης κτλ {ναι θα κάνω μερικές υποδείξεις να του μαθω 2 πράγματα του πιτσιρικά Kar Wai..), ένιωσα αρκετά μπερδεμένος με την πλοκή. Οταν έφτανε η ταινία στην τελική κορύφωση δυσκολευόμουν να καταλάβω τους ακριβείς λόγους. Ισως φταίω κι εγώ που ήμουν κουρασμένος μετά από ξενύχτι, αλλά σε αυτή τη φάση ένιωσα ότι μου έφυγε η ταινία μέσα από τα χέρια. Θα ήθελα να ακούσω μερικές γνώμες για να διαπιστώσω αν όντως έπρεπε να ήμουν πιο προσεχτικός.

Liverpool [Lisandro Alonso]
Με ζόρισε η ταινία του Αργεντινου Lisandro Alonso αλλά τελικά τα κατάφερα να τη δω ολόκληρη. Μεγάλη οικονομία σε πλάνα αλλά όχι και σε χρονική διάρκεια πλάνων. Πολλά πλάνα-σεκάνς {με τη σκηνή να ολοκληρώνεται σε ένα μόνο πλάνο}, γενικά-στατικά πλάνα, σε τρίποδο, μερικά πανοραμικ και ένας πρωταγωνιστής μόνος, έρημος και σιωπηλός κατά τη μεγαλύτερη διάρκεια της ταινίας. Δικαιολογημένα έφυγε αρκετός κόσμος στη μέση της προβολής, ευτυχώς όμως όσοι αντέξαμε νιώσαμε την αίσθηση της ολοκλήρωσης στο φινάλε, με το οποίο αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι για ποιο λόγο διάλεξε ο σκηνοθέτης το συγκεκριμένο ρυθμό στην ταινία. Αν την είχα παρατήσει 10 λεπτά πριν το τέλος θα έφευγα με τις χειρότερες εντυπώσεις. Εχοντας δει ολόκληρη την ταινία μπορώ να πω ότι μου άφησε τροφή για σκέψεις...
Δύσκολη ρυθμοί με ενδιαφέρουσα δομή σε μια ταινία που αρχίζεις να εκτιμάς μετά το τέλος της προβολής.

ανασκόπηση σαβάτου 15.11

Αρκετά καλές όλες οι ταινίες που είδα. Χωρίς να τις προτείνω με τρέλα βέβαια. Λοιπόν:

1. Το Sugar, από τους δημιουργούς του περσινού Half Nelson και ως εκ τούτου το περίμενα περισσότερο σφιχτό και δυνατό. Παρακολουθούμε τη διαδρομή του νέγρου λατίνου Sugar από τα τον Άγιο δομήνικο προς το αμερικάνικο όνειρο, με διαβατήριο το Baseball (πως διάολο παίζεται αυτό το άθλημα;). Η ιστορία δίνεται με απλότητα χωρίς αβανταδόρικη κινηματογράφηση. Ανεξάρτητος κινηματογράφος(ως προς τη ματιά, το θέμα αλλά και το budget) από young americans στην κυριολεξία. 2-3 σκηνές (εκεί όπου τα στερεότυπα ανατρέπονται) είναι διαμάντια.
2. Helen: με μεγάλη έμφαση στην καταγραφή του αστικού τοπίου, και του πως αυτό επιδρά στις αστικές ιστοριές, το project "civic life" του καλλιτεχνικού ζευγαριού lawlor & molloy επιστεγάζεται με την μεγάλου μήκους ταινία Helen, γυρισμένη στην ιρλανδία. πολύ καλή φωτογραφία, ερασιτέχνες ηθοποιοί, μια προσπάθεια για απόδοση της ζωής ως έχει. μου θύμισε το elephant του g.v. sant. ενδιαφέρον να δε κάτι κανείς από το αφιέρωμα που τους κάνει το festival. (CIVIC LIFE σήμερα στις 3)
3. 'Ασε το κακό να μπει: να το δεις οπωσδήποτε αν γουστάρεις ταινίες με vampir και οι γνωστές αμερικανιές του είδους σε έχουν κουράσει. εγω σε κάποια σημεία ανακατεύτηκα και έκλεισα τα μάτια μου(βοηθούσε και η ώρα της προβολής). Δεν είναι το είδος μου. Απ' την άλλη, η αισθητική της, τόσο στο τρόπο της αφήγησης όσο και στην φωτογραφία, είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ!
   

15/11/08

Λοιπόν μην τα πολυλογούμε γιατί έχει πάει και 4 η ώρα.
'Vals im Bashir' -> Super το προτείνω ανεπιφύλαχτα. Animation με rotoscope στυλ 'Waking lifes' από Linklatter για όποιον το έχει δει. Η μυθοπλασία συναντάει το ντοκυμαντέρ ή το αντίστροφο. Αληθινές συνεντεύξεις, όμορφες περιγραφές, εικόνες και συναισθήματα σε μια ας την πούμε πολεμική ταινία που βάζει τα γυαλιά σε πολλούς σπουδαίους σκηνοθέτες που έχουν ασχοληθεί με το αντικείμενο.
Η ταινία προβάλλεται ξανά την Παρασκευή την Παρασκευή 23:00 στο Τορνές.

Κυριακή 16.11/3η ημέρα

Τα σίγουρα για σήμερα:

Ο παλαιστής - 105'
Ντάρεν Αρονόφσκι, Η.Π.Α.(13:15 Λιάππα)

Μάνος Χατζιδάκις - Είδωλο στον καθρέφτη - 90'
Δημήτρης Βερνίκος, Ελλάδα (ντοκ. Μαρκετάκη 15:30)

Στάχτες του χρόνου - Redux - 93'
Ουόνγκ Καρ Ουάι, Χονγκ Κονγκ (Κίνα) (Λιάπα 17:30)

Τρεις πίθηκοι - 109'
Νουρί Μπιλγκέ Τζεϊλάν, Τουρκία, Γαλλία, Ιταλία (Ολύμπιον 20:30)

Τα πιθανά:

Αστική ζωή - 107'
Κριστίν Μολόι, Τζο Λόλορ, Ιρλανδία-Μεγ. Βρετανία (Κασαβέτης 15:00)

Φιλιά - 76'
Λάνς Ντέιλι, Ιρλανδία (20:00 Κασαβέτης)

Without - 80'
Αλέξανδρος Αβρανάς, Ελλάδα (23:00 Ολύμπιον)

cya!

Σάββατο 15.11/ 2η ημέρα Προτάσεις

Σήμερα θα είναι η 1η μου μέρα στο 49ο ΦΚΘ. Έχω σημειώσει τις παρακάτω ταινίες. Ελπίζω να μην μας απογοητεύσουν:

Σούγκαρ - 114'
Ράιαν Φλεκ, Άννα Μπόντεν, USA (15:15 Κασαβέτης)
Οριακή γραμμή - 108'
Βάλτερ Σάλες, Ντανιέλα Τόμας, Βραζιλία (15:30 Φρίντα Λιάπα)
Ο γιος - 103'
Ζαν-Πιερ Νταρντέν, Λυκ Νταρντέν, Βέλγιο-Γαλλία (18:00 Φρίντα Λιάπα)
Χέλεν - 79'
Κριστίν Μολόι, Τζο Λόλορ, Μ. Βρετανία (20:00 Κασαβάτης)
Η Ουέντι και η Λούσι - 80'
Κέλι Ράιχαρτ, ΗΠΑ (22:00 Παύλος Ζάννας)
Βαλς με τον Μπασίρ - 87'
Άρι Φόλμαν, Ισραήλ-Γαλλία-Γερμανία (23:00 Τορνές)
Ο Αρσιβαρίστας και ο Άγγελος - 126'
Ελένη Αλεξανδράκη, Ελλάδα (23:00 Ολύμπιον)

Απολογισμός Παρασκευής (1ης μέρας)

Καλησπέρα,

Είδα:

1. The House of Mirth: Εποχής που εστιάζει σε χαρακτήρες και κοινωνικά κλισέ. Το προτείνω... 
2. Rosetta: Κάμερα στο χέρι και κοντινά πλάνα στο max. Παρόλες τις βραβεύσεις της, δε μπορώ να πω ότι με συγκίνησε. 

Για σήμερα Σάββατο 15/11 προτείνω: The Promise, Linha de Passe, The son. 

nikos

Ελληνικές ταινίες μικρού μήκους

Από τις πιο ενδιαφέρουσες ταινίες μικρού μήκους που θα παιχτούν φέτος στο φεστιβάλ:
ο Γκόγκος και Τα σαλιγκάρια της Λουλούς του Π. Φαφούτη,
Μάτια που τρώνε του Σ. Τζουμέρκα,
Προστασία και Νάρκες του Χ. Νικολέρη,
see no evil του Ά. Μπαφαλούκα,
Η πυξίδα Busulla του Μπ. Αλιμάνι

Από τις φετινές βραβευμένες στη Δράμα με γοήτεψε περισσότερο το:
Είμαι ομοφυλόφιλος / Νικόλας Κολοβός (πολύ χιούμορ στη διαχείριση του θέματος που προδίδει ο τίτλος).
Βάλτε και τις δικές σας προτάσεις...

Παρασκευή 13.11/ day 1

προτεινόμενη για σήμερα:

Είσαι ο Mάρλον μου κι ο Mπράντο μου / Χουσεγίν Καράμπεϊ

άλλες;

είναι έτοιμο

βάλε το review σου!